Post by Ninni on Dec 8, 2005 20:09:06 GMT 3
Op een nogal gure woensdagavond ligt de taak het publiek wat op te warmen in de handen van twee Nederlandstalige bands. De eerste is het Haagse Immens, de tweede Nou En uit Kampen.
Rond Nou En is een hoop gaande. Naar aanleiding van hun nummer Gothic meisje staat het gastenboek van de band vol met boze reacties en zelfs dreigementen van gothics die zich niet serieus genomen voelen. De rel haalde het landelijke nieuws. Ook ter gelegenheid van het optreden in Den Haag waren dreigementen geplaatst. Nou En heeft daarom een éénmans security team meegenomen.
Genoeg redenen om eens met de jongens van Nou En gemoedelijk rond een tafel in het café plaats te nemen. De eerste verbazing treedt al op bij de ontmoeting met de vier jongens. Nou En maakt kinderlijke Nederlandstalige punkpop, die doet vermoeden dat de bandleden nog niet over al te veel baardgroei beschikken. Toch is de gemiddelde leeftijd midden twintig. Ze hebben zich overigens wel geschoren, voor de duidelijkheid. Zanger/bassist Bas verklaart: "Ik schrijf over dingen uit het dagelijkse leven. Dat doe ik op een vrij kinderlijke wijze. Ik heb geen zin in liedjes met teksten als: Ik mis je zo, ik heb zo’n pijn.” Bas zingt deze regels op theatrale wijze. “Ik hou niet van pretenties."
Met het nummer Gothic meisje had de band dan ook totaal niet de intentie te provoceren of iemand tegen het zere been te schoppen. Toch zorgde het liedje voor een hoop commotie. Hoe is dat gelopen? Bas: "Gothic meisje stond eerst op internet, gewoon voor een vriend. Opeens werd dat nummer heel veel gedownload. Het verscheen op een Blink 182 forum en later werd het opgepikt door de gothic scene. Toen hadden we nog geen plaat uitgebracht. Toen de clip op TMF kwam en Giel Beelen het nummer ging draaien, kwamen er pas echt heftige reacties. Iedereen had er opeens een mening over. Maar het liedje bestond dus al heel lang."
Allemaal goed en aardig, maar de reacties kwamen toch, gezien de spelfouten en woordkeuze, voornamelijk van jonge tot heel jonge gothics. Hoe serieus moet je zulke bedreigingen nemen? Gitarist Marco: "Het is natuurlijk heel gemakkelijk om op internet een vies woord in te typen. Het is moeilijk in te schatten hoe serieus men is als men dreigt met ‘monitov’ cocktails. Je gaat er natuurlijk vanuit dat zoiets niet echt is. Zo ver zullen ze niet gaan." Drummer Jan Peter ligt toe: "Er waren heel veel bedreigingen en er zit natuurlijk heel veel onzin bij, van pubers die zich in hun identiteit aangevallen voelen. Maar er zaten ook een aantal bedreigingen bij die je wel wat serieuzer móet nemen. Iemand schreef bijvoorbeeld: "We worden al acht jaar in een hoek gedrukt en nu zijn we het écht zat." Daar lijkt een hoop frustratie achter te zitten. Maar goed, we hebben tot nu toe dus nog niet echt iets gemerkt."
Aan deze hele toestand heeft de band echter ook een hoop te danken. Het nummer staat al acht weken in de TMF interactive charts en Nou En heeft in één klap naamsbekendheid in eigen land. Toch timmert de band al lang aan de weg. Hij bestaat vanaf 2000 en de eerste plaat Parel Voor De Zwijnen is al enige tijd uit. Hierop laat de band zich ook van een wat serieuzere kant zien. Oké, de volgende single, ook Parel voor de zwijnen genaamd, is weliswaar een ode aan de string van een meisje, maar in nummers als De Dagen van oktober en Nieuwe dag valt zowaar een volwassen toon te ontdekken. De band denkt hoe dan ook niet dat hij een ééndagsvlieg zal blijken: "Wat ons best bijzonder maakt is, dat we weliswaar Nederlandstalige liedjes maken, maar dan wel harde liedjes. Dat deden de Heideroosjes ook, maar die zongen over totaal andere onderwerpen. "
De leden van Nou En realiseren zich wel dat ze niet veel meer dan Nederland en België kunnen veroveren met hun Nederlandstalige pretpunk. "Maar die veroveren we dan ook helemaal!" roept Bas. Jan Peter, iets genuanceerder: "Er valt hier nog veel meer te doen dan we nu doen. Er zijn veel plekken waar we nog willen spelen." Marco vult aan: "Het zou erg leuk zijn als we onze vaste baan nog maar voor twee dagen per week zouden moeten aanhouden. We hebben redelijk wat optredens, maar onze agenda's kunnen nog véél voller!" Jan Peter stelt voor dat ze ook nog op het strand kunnen optreden, net als André Hazes. Bas is ook wel voor een rondvarende Nou En boot. Gitarist Emiel was wel aanwezig was bij het interview, maar vanwege zijn vrees voor rood oplichtende opnameknopjes heeft hij helaas niets kunnen bijdragen.
De Haagse band Immens maakt met haar eerste noten een einde aan het geouwehoer. Er ontstaat meteen een gezellige kroegsfeer in het Paard Podiumcafé. Studentikoos gekleed in witte overhemden, gecombineerd met rode stropdassen en bretels, speelt de formatie enthousiast eigen nummers. Eens te meer bewijst Immens, dat zijn Nederlandstalige popliedjes van hoger niveau zijn dan die van menig andere studentenband. Een grote rol is weggelegd voor het keyboard en de zang, met goede teksten, die uit het leven zijn gegrepen. Technisch is het allemaal dik in orde en de liedjes liggen lekker in het gehoor.
Dan is het de beurt aan het veel besproken Nou En. De band neemt zichzelf niet al te serieus. Ongestoord beginnen de bandleden aan een set vol ongecompliceerde, poppy punknummers. Ondanks dat de Nederlandstalige teksten af en toe wat puberaal overkomen, zetten ze een volwassen sound neer, die doet denken aan een chemische reactie tussen Van Dik Hout en Blink 182. De performance zelf mag energieker en ook aan zang kan gewerkt worden. Al met al blijkt Nou En wel in staat om het publiek naar zijn hand te zetten met hitgevoelige liedjes en een dosis humor.
Achteraf bleken de persoonlijke bedreigingen aan het adres van Nou En vals alarm. Er zijn geen molotov cocktails richting het podium gegooid en blijkbaar lagen de lieve, gefrustreerde gothicmeisjes al op één oor. Het bleef bij de tekst Ik ben een beetje bang voor jou. De beveiliging beleefde een rustige avond. Gitarist Spike van Di-rect kwam nog het meest in de buurt van een gothicmeisje. En die zat lief aan de bar een biertje te drinken.
Rond Nou En is een hoop gaande. Naar aanleiding van hun nummer Gothic meisje staat het gastenboek van de band vol met boze reacties en zelfs dreigementen van gothics die zich niet serieus genomen voelen. De rel haalde het landelijke nieuws. Ook ter gelegenheid van het optreden in Den Haag waren dreigementen geplaatst. Nou En heeft daarom een éénmans security team meegenomen.
Genoeg redenen om eens met de jongens van Nou En gemoedelijk rond een tafel in het café plaats te nemen. De eerste verbazing treedt al op bij de ontmoeting met de vier jongens. Nou En maakt kinderlijke Nederlandstalige punkpop, die doet vermoeden dat de bandleden nog niet over al te veel baardgroei beschikken. Toch is de gemiddelde leeftijd midden twintig. Ze hebben zich overigens wel geschoren, voor de duidelijkheid. Zanger/bassist Bas verklaart: "Ik schrijf over dingen uit het dagelijkse leven. Dat doe ik op een vrij kinderlijke wijze. Ik heb geen zin in liedjes met teksten als: Ik mis je zo, ik heb zo’n pijn.” Bas zingt deze regels op theatrale wijze. “Ik hou niet van pretenties."
Met het nummer Gothic meisje had de band dan ook totaal niet de intentie te provoceren of iemand tegen het zere been te schoppen. Toch zorgde het liedje voor een hoop commotie. Hoe is dat gelopen? Bas: "Gothic meisje stond eerst op internet, gewoon voor een vriend. Opeens werd dat nummer heel veel gedownload. Het verscheen op een Blink 182 forum en later werd het opgepikt door de gothic scene. Toen hadden we nog geen plaat uitgebracht. Toen de clip op TMF kwam en Giel Beelen het nummer ging draaien, kwamen er pas echt heftige reacties. Iedereen had er opeens een mening over. Maar het liedje bestond dus al heel lang."
Allemaal goed en aardig, maar de reacties kwamen toch, gezien de spelfouten en woordkeuze, voornamelijk van jonge tot heel jonge gothics. Hoe serieus moet je zulke bedreigingen nemen? Gitarist Marco: "Het is natuurlijk heel gemakkelijk om op internet een vies woord in te typen. Het is moeilijk in te schatten hoe serieus men is als men dreigt met ‘monitov’ cocktails. Je gaat er natuurlijk vanuit dat zoiets niet echt is. Zo ver zullen ze niet gaan." Drummer Jan Peter ligt toe: "Er waren heel veel bedreigingen en er zit natuurlijk heel veel onzin bij, van pubers die zich in hun identiteit aangevallen voelen. Maar er zaten ook een aantal bedreigingen bij die je wel wat serieuzer móet nemen. Iemand schreef bijvoorbeeld: "We worden al acht jaar in een hoek gedrukt en nu zijn we het écht zat." Daar lijkt een hoop frustratie achter te zitten. Maar goed, we hebben tot nu toe dus nog niet echt iets gemerkt."
Aan deze hele toestand heeft de band echter ook een hoop te danken. Het nummer staat al acht weken in de TMF interactive charts en Nou En heeft in één klap naamsbekendheid in eigen land. Toch timmert de band al lang aan de weg. Hij bestaat vanaf 2000 en de eerste plaat Parel Voor De Zwijnen is al enige tijd uit. Hierop laat de band zich ook van een wat serieuzere kant zien. Oké, de volgende single, ook Parel voor de zwijnen genaamd, is weliswaar een ode aan de string van een meisje, maar in nummers als De Dagen van oktober en Nieuwe dag valt zowaar een volwassen toon te ontdekken. De band denkt hoe dan ook niet dat hij een ééndagsvlieg zal blijken: "Wat ons best bijzonder maakt is, dat we weliswaar Nederlandstalige liedjes maken, maar dan wel harde liedjes. Dat deden de Heideroosjes ook, maar die zongen over totaal andere onderwerpen. "
De leden van Nou En realiseren zich wel dat ze niet veel meer dan Nederland en België kunnen veroveren met hun Nederlandstalige pretpunk. "Maar die veroveren we dan ook helemaal!" roept Bas. Jan Peter, iets genuanceerder: "Er valt hier nog veel meer te doen dan we nu doen. Er zijn veel plekken waar we nog willen spelen." Marco vult aan: "Het zou erg leuk zijn als we onze vaste baan nog maar voor twee dagen per week zouden moeten aanhouden. We hebben redelijk wat optredens, maar onze agenda's kunnen nog véél voller!" Jan Peter stelt voor dat ze ook nog op het strand kunnen optreden, net als André Hazes. Bas is ook wel voor een rondvarende Nou En boot. Gitarist Emiel was wel aanwezig was bij het interview, maar vanwege zijn vrees voor rood oplichtende opnameknopjes heeft hij helaas niets kunnen bijdragen.
De Haagse band Immens maakt met haar eerste noten een einde aan het geouwehoer. Er ontstaat meteen een gezellige kroegsfeer in het Paard Podiumcafé. Studentikoos gekleed in witte overhemden, gecombineerd met rode stropdassen en bretels, speelt de formatie enthousiast eigen nummers. Eens te meer bewijst Immens, dat zijn Nederlandstalige popliedjes van hoger niveau zijn dan die van menig andere studentenband. Een grote rol is weggelegd voor het keyboard en de zang, met goede teksten, die uit het leven zijn gegrepen. Technisch is het allemaal dik in orde en de liedjes liggen lekker in het gehoor.
Dan is het de beurt aan het veel besproken Nou En. De band neemt zichzelf niet al te serieus. Ongestoord beginnen de bandleden aan een set vol ongecompliceerde, poppy punknummers. Ondanks dat de Nederlandstalige teksten af en toe wat puberaal overkomen, zetten ze een volwassen sound neer, die doet denken aan een chemische reactie tussen Van Dik Hout en Blink 182. De performance zelf mag energieker en ook aan zang kan gewerkt worden. Al met al blijkt Nou En wel in staat om het publiek naar zijn hand te zetten met hitgevoelige liedjes en een dosis humor.
Achteraf bleken de persoonlijke bedreigingen aan het adres van Nou En vals alarm. Er zijn geen molotov cocktails richting het podium gegooid en blijkbaar lagen de lieve, gefrustreerde gothicmeisjes al op één oor. Het bleef bij de tekst Ik ben een beetje bang voor jou. De beveiliging beleefde een rustige avond. Gitarist Spike van Di-rect kwam nog het meest in de buurt van een gothicmeisje. En die zat lief aan de bar een biertje te drinken.
